"My, Naród Polski..." czyli 20-lecie Konstytucji RP

___
Mirek Michalski

„W trosce o byt i przyszłość naszej Ojczyzny, odzyskawszy w 1989 roku możliwość suwerennego i demokratycznego stanowienia o Jej losie, my, Naród Polski – wszyscy obywatele Rzeczypospolitej, zarówno wierzący w Boga będącego źródłem prawdy, sprawiedliwości, dobra i piękna, jak i nie podzielający tej wiary, a te uniwersalne wartości wywodzący z innych źródeł, równi w prawach i w powinnościach wobec dobra wspólnego – Polski, wdzięczni naszym przodkom za ich pracę, za walkę o niepodległość okupioną ogromnymi ofiarami, za kulturę zakorzenioną w chrześcijańskim dziedzictwie Narodu i ogólnoludzkich wartościach, nawiązując do najlepszych tradycji Pierwszej i Drugiej Rzeczypospolitej, zobowiązani, by przekazać przyszłym pokoleniom wszystko, co cenne z ponad tysiącletniego dorobku, złączeni więzami wspólnoty z naszymi rodakami rozsianymi po świecie, świadomi potrzeby współpracy ze wszystkimi krajami dla dobra Rodziny Ludzkiej, pomni gorzkich doświadczeń z czasów, gdy podstawowe wolności i prawa człowieka były w naszej Ojczyźnie łamane, pragnąc na zawsze zagwarantować prawa obywatelskie, a działaniu instytucji publicznych zapewnić rzetelność i sprawność, w poczuciu odpowiedzialności przed Bogiem lub przed własnym sumieniem, ustanawiamy Konstytucję Rzeczypospolitej Polskiej jako prawa podstawowe dla państwa oparte na poszanowaniu wolności i sprawiedliwości, współdziałaniu władz, dialogu społecznym oraz na zasadzie pomocniczości umacniającej uprawnienia obywateli i ich wspólnot. Wszystkich, którzy dla dobra Trzeciej Rzeczypospolitej tę Konstytucję będą stosowali, wzywamy, aby czynili to, dbając o zachowanie przyrodzonej godności człowieka, jego prawa do wolności i obowiązku solidarności z innymi, a poszanowanie tych zasad mieli za niewzruszoną podstawę Rzeczypospolitej Polskiej.”

Preambuła Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 roku. Ile już razy słuchaliśmy tych niezwykle pięknych, ważnych, podniosłych słów podczas naszych manifestacji, spotkań? Wciąż jest to wyjątkowa, podniosła chwila, powodująca wzruszenie.

„My, Naród Polski” spotkaliśmy się dziś, w niedzielne, ciepłe i słoneczne popołudnie żeby wspólnie uczcić 20. rocznicę ustanowienia Konstytucji RP. Tradycyjnie, jak w ubiegłym roku, była to ulica Piotrkowska, najbardziej łódzka ulica, na wysokości pasażu Rubinsteina. Duch Artura Rubinsteina, wielkiego polskiego patrioty musiał tam być z nami. Treść Preambuły oddaje hołd takim jak on Polakom.

Kiedy 26 czerwca 1945 roku podpisywano w San Francisco Kartę Narodów Zjednoczonych, zwaną Konstytucją ONZ, to właśnie Rubinstein zaprotestował wobec braku polskiej flagi. Powiedział wówczas:

„W tej Sali, w której zebrały się wielkie narody, aby uczynić ten świat lepszym, nie widzę flagi Polski, za którą toczono tę okrutną wojnę. A więc teraz zagram polski hymn narodowy”.

I zagrał Mazurka Dąbrowskiego. Teraz to my, wychodząc na ulice w obronie Konstytucji, demokracji, w proteście przeciw zawłaszczaniu praw, które zdawały się dane nam już raz na zawsze, to my śpiewamy hymn narodowy.

Stojąc w tym szczególnym dniu przy pasażu Rubinsteina w Łodzi czułem też, że jestem tam wśród ludzi wyjątkowych. Upominających się o poszanowanie praw i wolności, kochających naszą absolutnie wyjątkową ojczyznę. Byłem tam z ludźmi o wyjątkowo otwartych sercach, bo trzeba ogromu miłości i szacunku dla innych, nieznanych i znanych współmieszkańców naszej ojczyzny, żeby być w tym momencie właśnie razem, właśnie tu.

Dlatego bez poczucia nadmiernego patosu mogę powiedzieć, dziś My, Naród Polski uczciliśmy rocznicę ustanowienia Konstytucji, tej Konstytucji, której norm będziemy bronili. Bo tak trzeba. Nie śpiewaliśmy dziś hymnu. Jestem jednak pewien, że mistrz Artur Rubinstein grał nam Mazurka Dąbrowskiego. Też to słyszeliście?