Nie wszyscy zapewne pamiętają, że 13 grudnia w 1981 roku wypadał w niedzielę. Pisząc „nie wszyscy” mam na myśli tych, którzy urodzili się po tej dacie, lub ewentualnie krótko przed nią. Cała reszta narodu pamięta, że „kolega” Jaruzelski Wojciech skasował nam komunikację, co na dzisiejszy język przekładając oznaczałoby, że pozbawił nas sieci.
To nie było miłe! A na dodatek w TV pokazywali tylko i wyłącznie flagę narodową, lub przemówienie generała, w którym tłumaczył narodowi, dlaczego chce nas bronić przed nami samymi. Oczywiście, tak tego nie sformułował. Były obce wpływy, zachodnie knowania i cały ten szajs, którego i dzisiaj możecie się napaść w publikatorach dzięki współczesnej nieomylnej władzy. A propos publikatorów. W TVP i od niej zależnych kanałach ciągle montowana jest opowieść o jedynym, prawdziwym bohaterze tamtych czasów – Jarku Zbawicielu. Ja pamiętam dobrze, co robiłem w nocy z 12 na 13 grudnia. Ja piłem wódkę z dwoma kolesiami z klasy, a zakąski serwowała nam Darling, którą pojąłem za żonę trzy miesiące wcześniej. Brak Teleranka w niedzielny poranek wcale mnie nie obszedł, bo jedyne co mnie dotykało prawdziwie, to był kac gigant i tak było do wieczora. Na mojej ulicy nie było czołgów, ani wkładu do nich, rządził ostry mróz i przekonanie, że nie chce mi się jutro iść do pracy.
Dlaczego to wspominam? Pewnie dlatego, że wkurza mnie nieszczera martyrologia i nie chcę być zaliczany do coraz liczniejszych zastępów tych, którzy dzisiaj przyznają się do bycia aktywną opozycją. Na początku większość z nas była jak ogłuszona tym, co się stało. Prawdziwy opór zaczął się rodzić „po rzezi w Wujku” i kilku innych występach komunistycznych pachołów. Dopiero jak człowiek dostał pałą przez łeb czy plecy, to zaczynał uświadamiać sobie, że jest obywatelem, że to jest też jego kraj i że nie musi być on taki skurwiały i dziadowski. O wielu prawdziwych bohaterach jest dzisiaj cicho. To tylko śmierć księdza Popiełuszki wypłynęła w tym morzu kłamstwa i gównoprawd, a wielu innych zginęło w „wypadkach”, lub popełnili „samobójstwo”. Dzisiaj okazuje się, że niestety nie ma dla nich miejsca w pamięci zbiorowej. Dzisiaj bohaterami są ci, którzy sami się nimi ogłaszają.
W związku z powyższym stwierdzam – 13 grudnia 1981 roku nie dokonałem żadnych czynów godnych, a mój kac był wręcz zdradziecki, bo wódką monopolową uczyniony.
Prawdziwe, tragiczne ofiary działań władz stanu wojennego*:
– indywidualne
- Wanda Kołodziejczyk (ur. 1923) – zmarła 4 stycznia 1982 po pobiciu w areszcie śledczym przy Rakowieckiej w Warszawie
- Franciszek Zdunek (ur. 1942) – zastrzelony 2 lutego 1982 przez funkcjonariusza MO
- Zbigniew Szymański – zmarł pobity przez ZOMO w kwietniu 1982
- Wojciech Cielecki (ur. 1963) – zastrzelony przez żołnierza LWP 2 kwietnia 1982 w Białej Podlaskiej
- Stanisław Kot – zmarł 3 kwietnia 1982 w Rzeszowie w wyniku pobicia przez patrol ZOMO
- Mieczysław Rokitowski (ur. 1935) – zmarł 3 kwietnia 1982 pobity w czasie przesłuchania
w areszcie śledczym w Załężu - Andrzej Grzywa – zmarł 30 sierpnia 1982 pobity na komendzie MO w Gdańsku
- Zdzisław Jurgielewicz (ur. 1953) – zmarł 21 września 1982 pobity przez MO w Giżycku
- Adam Grudziński (ur. 1946) – zmarł pobity w obozie dla internowanych w Załężu
w październiku 1982 - Zbigniew Simoniuk (ur. 1950) – członek Komitetu Obrony Więzionych za Przekonania, zmarł 8 stycznia 1983 w więzieniu w Białymstoku
- Zenon Bleszczyński (ur. 1959) – zmarł 14 stycznia 1983 w wyniku pobicia w areszcie śledczym
- Jacek Jerz (ur. 1944) – wiceprzewodniczący NSZZ Solidarność w Radomiu, delegat na I Krajowy Zjazd NSZZ Solidarność, członek władz krajowych Konfederacji Polski Niepodległej i Komitetu Obrony Więzionych za Przekonania, zmarł nagle 31 stycznia 1983 po zwolnieniu z ponadrocznego internowania, gdzie przeszedł „ścieżki zdrowia” (pacyfikacja protestu internowanych w Kwidzynie); bezpośrednio przed jego śmiercią szef SB w Radomiu zlecił na piśmie (dokument zachował się w archiwach IPN) zastosowanie wobec niego „przedsięwzięcia specjalnego”
- Jan Ziółkowski (ur. 1940) – współpracownik Komitetu Budowy Pomnika Ofiar Czerwca 1956, zmarł 5 marca 1983, pobity na V komendzie MO w Poznaniu
- Józef Larysz (ur. 1942) – przewodniczący Komisji Zakładowej NSZZ Solidarność w ELWRO w Pszczynie, zmarł 7 marca 1983 po przesłuchaniu na komendzie MO
- Ryszard Kowalski (ur. 1939) – przewodniczący Komisji Zakładowej NSZZ Solidarność
w Hucie Katowice, jego ciało wyłowiono 31 marca 1983 - Bogusław Podboraczyński (ur. 1962) – działacz NSZZ Solidarność z Nysy, zamordowany przez funkcjonariuszy MO, ciało wydobyto z rzeki 30 kwietnia 1983
- Andrzej Szewczyk (ur. 1961) – zmarł w maju 1983 w wyniku pobicia przez ZOMO
- Grzegorz Przemyk (ur. 1964) – zmarł 14 maja 1983 w wyniku pobicia na komendzie MO przy ul. Jezuickiej w Warszawie
- Zdzisław Miąsko (ur. 1954) – zmarł 3 czerwca 1983 po przesłuchaniu na posterunku MO
w Nowej Miłośnie - Andrzej Gąsiewski (ur. 1954) – pracownik Instytutu Badań Jądrowych zamordowany
17 czerwca 1983 w Warszawie - Jerzy Marzec (ur. 1962) – ciało znaleziono nad Odrą 22 czerwca 1983
- Jan Samsonowicz (ur. 1944) – zmarł 30 czerwca 1983, działacz NSZZ Solidarność i Ruchu Młodej Polski, upozorowanie samobójstwa, ciało powieszono na bramie Stoczni Gdańskiej im. Lenina
– ofiary zdarzeń masowych
Pacyfikacja kopalni Wujek 16 grudnia 1981
- Józef Bolesław Czekalski (ur. 1933)
- Józef Krzysztof Giza (ur. 1957)
- Joachim Gnida (ur. 1952, zm. 25 stycznia 1982)
- Ryszard Gzik (ur. 1946)
- Bogusław Kopczak (ur. 1953)
- Andrzej Pełka (ur. 1962)
- Jan Stawisiński (ur. 1960)
- Zbigniew Wilk (ur. 1951)
- Zenon Zając (ur. 1959)
Stłumienie demonstracji w Gdańsku 17 grudnia 1981
- Antoni Browarczyk (ur. 1957) – zginął postrzelony przypadkowo
- Pacyfikacja strajku na Politechnice Wrocławskiej 15 grudnia 1981
- Tadeusz Kosecki – zmarł pobity przez ZOMO
- Stłumienie pokojowej demonstracji w Poznaniu 13 lutego 1982
- Wojciech Cieślewicz (ur. 1953) – zmarł pobity przez ZOMO
Stłumienie pokojowej demonstracji w Warszawie 3 maja 1982
- Joanna Lenartowicz (ur. 1963) – zmarła 5 maja w wyniku pobicia przez ZOMO
- Mieczysław Radomski (ur. 1926) – zmarł pobity przez ZOMO
- Adam Szulecki (ur. 1950) – zmarł 9 maja w wyniku pobicia przez ZOMO
Stłumienie pokojowej demonstracji we Wrocławiu 3 maja 1982
- Władysław Durda – zatruty gazami łzawiącymi ZOMO
Stłumienie pokojowej demonstracji w Krakowie 13 maja 1982
- Włodzimierz Lisowski (ur. 1915) – zmarł 13 lipca w wyniku pobicia przez ZOMO i SB
Stłumienie pokojowej demonstracji w Poznaniu 11 maja 1982
- Piotr Majchrzak (ur. 1963) – zmarł 18 maja w wyniku pobicia przez ZOMO i funkcjonariuszy WSW
Rozbicie organizacji podziemnej 16 czerwca 1982 w Warszawie
- Emil Barchański (ur. 1965) – po wykryciu, że na czele tajnej organizacji, do której należał, stał tajny współpracownik SB został poddany torturom w Pałacu Mostowskich, ciało utopiono w Wiśle (nie ma pewności co do okoliczności śmierci i do rzekomego wykrycia TW w ramach organizacji)
Stłumienie pokojowej demonstracji w Gdańsku 31 sierpnia 1982
- Piotr Sadowski (ur. 1950) – zmarł trafiony petardą ZOMO
Stłumienie pokojowej demonstracji we Wrocławiu 31 sierpnia 1982
- Tadeusz Woźniak (ur. 1933) – zmarł 1 września w wyniku pobicia przez ZOMO
- Kazimierz Michalczyk (ur. 1955) – postrzelony przez ZOMO podczas demonstracji we Wrocławiu w dniu 31 VIII 1982 – zmarł 2 września
Stłumienie pokojowej demonstracji w Lubinie 31 sierpnia 1982
- Michał Adamowicz (ur. 1954) – zmarł 5 września w wyniku postrzału
- Mieczysław Poźniak (ur. 1956) – zmarł w wyniku postrzału
- Andrzej Trajkowski (ur. 1950) – zmarł w wyniku postrzału
Stłumienie pokojowej demonstracji we Kielcach 31 sierpnia 1982
- Stanisław Rak (ur. 1947) – zmarł 7 września w wyniku pobicia przez ZOMO
Stłumienie pokojowej demonstracji w Częstochowie 1 września 1982
- Eugeniusz Wiłkomirski (ur. 1930) – zmarł 3 września w wyniku pobicia przez ZOMO
Stłumienie pokojowej demonstracji w Nowej Hucie 13 października 1982
- Bogdan Włosik (ur. 1962) – zastrzelony z broni palnej przez kapitana SB Andrzeja Augustyna
Stłumienie pokojowej demonstracji w Warszawie 10 listopada 1982
- Stanisław Królik (ur. 1943) – zmarł 16 listopada pobity przez ZOMO
Stłumienie pokojowej demonstracji w Gdańsku 11 listopada 1982
- Wacław Kamiński (ur. 1950) – zmarł 28 listopada trafiony petardą
Stłumienie pokojowej demonstracji w Krakowie 1 maja 1983
- Ryszard Smagur (ur. 1954) – zmarł trafiony petardą ZOMO
Stłumienie pokojowej demonstracji we Wrocławiu 1 maja 1983
- Włodzimierz Witkowski (ur. 1952) – zaginął w czasie demonstracji, zwłoki znaleziono 7 września
- Bernard Łyskawa (ur. 1927)
Stłumienie pokojowej demonstracji w Warszawie 3 maja 1983
- Marek Kuchta (ur. 1953) – zmarł 5 maja 1983 w wyniku pobicia przez MO
- Adam Szulecki – zmarł 9 maja 1983 w wyniku pobicia przez ZOMO
oraz ofiary stłumienia pokojowej demonstracji we Wrocławiu 13 maja 1982.
*) lista sporządzona prze autora tekstu na podstawie przeanalizowanych dokumentów
__
Mirosław Kałuża
korekta: Dorota Ceran
Zdjęcie: https://topsy.one/
